Skip to main content

JvmInline

Oczywiście! Wyjaśnię @JvmInline (i powiązaną z nim koncepcję value class) w prosty i praktyczny sposób.

W czym problem? (Co @JvmInline rozwiązuje)​

Wyobraź sobie, że w Twoim kodzie masz ID użytkownika. Możesz je reprezentować jako zwykły Int:

fun findUser(id: Int) { /* ... */ }
fun deleteProduct(id: Int) { /* ... */ }

// I gdzieś w kodzie...
val userId = 123
val productId = 123

deleteProduct(userId) // OOPS! Pomyłka! Kompilator tego nie zauważy.

To jest niebezpieczne. Możesz przez pomyłkę przekazać ID użytkownika do funkcji usuwającej produkt.

Naturalnym rozwiązaniem jest stworzenie małej klasy-opakowania (wrapper class), tak jak to zrobiłeś w swoim kodzie:

class UserId(val id: Int)
class ProductId(val id: Int)

fun findUser(id: UserId) { /* ... */ }
fun deleteProduct(id: ProductId) { /* ... */ }

val userId = UserId(123)
val productId = ProductId(123)

// deleteProduct(userId) // BŁĄD KOMPILACJI! Super!

Problem rozwiązany! Mamy teraz bezpieczeństwo typów. Kompilator nas pilnuje.

ALE... pojawił się nowy, ukryty problem: wydajność.

Za każdym razem, gdy tworzysz UserId(123), w pamięci (na stercie) alokowany jest nowy, pełnoprawny obiekt. Ma on swój narzut (nagłówek obiektu, wskaźnik). Jeśli masz listę miliona ID, tworzysz milion małych, niepotrzebnych obiektów. To obciąża pamięć i Garbage Collector (GC).

Płacimy więc cenę wydajnościową za czystszy i bezpieczniejszy kod.

Czym jest @JvmInline i value class? (Magiczne rozwiązanie)​

@JvmInline w połączeniu ze słowem kluczowym value class to instrukcja dla kompilatora Kotlina, która mówi:

"Hej, kompilatorze! Traktuj tę klasę jak pełnoprawny, osobny typ podczas pisania kodu i kompilacji, aby dać mi bezpieczeństwo typów. Ale podczas generowania kodu bajtowego (runtime), bądź sprytny i pozbądź się tego obiektu-opakowania, używając bezpośrednio wartości, którą on przechowuje."

Innymi słowy, to jest "niewidzialny pojemnik" lub "etykieta", która istnieje tylko na etapie pisania kodu, a znika w trakcie działania programu.

Spójrzmy na kod z użyciem value class:

@JvmInline // Ta adnotacja informuje o "magii"
value class UserId(val id: Int)

fun processId(userId: UserId) {
    println("Processing ID: ${userId.id}")
}

// Użycie:
val myId = UserId(123)
processId(myId)

Co się dzieje za kulisami?

  1. Na etapie pisania kodu: Masz pełne bezpieczeństwo. UserId to osobny typ, nie Int.
  2. Na etapie wykonania (runtime): Kompilator optymalizuje ten kod tak, jakby był napisany w ten sposób:
// To jest uproszczona reprezentacja tego, co JVM "widzi"
public final class MainKt {
   public static void processId(int userId) { // Zauważ: tu jest prymitywny `int`!
      System.out.println("Processing ID: " + userId);
   }

   public static void main(String[] args) {
      int myId = 123; // Nie ma obiektu `UserId`
      processId(myId);
   }
}

Dzięki temu zyskujesz to, co najlepsze z obu światów:

  • Bezpieczeństwo typów i czytelność kodu (jak przy zwykłej klasie).
  • Wydajność typów prostych (jak przy używaniu Int bezpośrednio).

Nazywa się to "zero-cost abstraction" – abstrakcja (nowy typ), która nic nie kosztuje pod względem wydajności.

Kluczowe zasady i ograniczenia value class​

Aby ta "magia" mogła zadziałać, klasa musi spełniać pewne warunki:

  1. Dokładnie jedna właściwość: Musi mieć dokładnie jedną publiczną właściwość val w konstruktorze głównym (np. val id: Int).
  2. Brak dziedziczenia: Nie może dziedziczyć po innej klasie (ale może implementować interfejsy).
  3. Finalność: Jest zawsze final, nie można po niej dziedziczyć.

Podsumowanie w kontekście Twojego kodu DDD​

W Twoim kodzie DistributorId, DistributorName, Street itd. są idealnymi kandydatami na value class.

@JvmInline
value class DistributorId(val id: Int)

@JvmInline
value class Street(val value: String)

Dzięki temu Twój model domeny jest:

  • Ekspresywny i bezpieczny: Nie pomylisz Street z BuildingNumber.
  • Samo-walidujący się: Logika require jest zamknięta w odpowiednim typie.
  • Niezwykle wydajny: Nie tworzysz tysięcy niepotrzebnych obiektów Street czy DistributorId w pamięci. Kompilator spłaszcza je do zwykłych Stringów i Intów tam, gdzie to możliwe.

Używanie value class z @JvmInline to jedna z najpotężniejszych technik w nowoczesnym Kotlinie do implementacji wzorców DDD, takich jak Value Object. Kontynuuj dokładnie w ten sposób – to jest wzorcowe i najlepsze podejście.